AOS-71 - PiotrP

Polskie szybowce i konstrukcje amatorskie
Przejdź do treści

AOS-71

Szybowce od 1945 > ab 1986

Oblot: 23.06.2012* / 20.12.2012
Rozpiętość: 16,4 m
Powierzchnia nośna: 15,8 m²
Wydłużenie: 17
Długość: 7,7 m
Wysokość: 2,5 m
Maksymalna masa w locie: 650 kg
Masa własna: 470 kg
Prędkość maksymalna: 250 km/h
Prędkość minimalna: 72 km/h
Doskonałość: 31
Opadanie minimalne: 0,8 m/s
Napęd: silnik synchroniczny trójfazowy Sineton - A37K015
Moc nominalna: 30 kW

*) Oblot bez własnego napędu
Foto: Zdzisław Siekierda
Motoszybowiec AOS-71

AOS-71 jest pierwszym wspólnym projektem Politechniki Warszawskiej i Politechniki Rzeszowskiej. Założeniem było skonstruowanie Motoszybowca z napędem elektrycznym, jako bazy testowej do napędów elektrycznych, profili szybowcowych, śmigieł oraz nowych, ekologicznych rodzajów napędów. Nazwa motoszybowca, zaproponowana jeszcze przez pilota gen. Tadeusza Górę (1918-2010), nawiązuje do nazwy Akademickiego Ośrodka Szybowcowego (Politechnki Rzeszowskiej) w Bezmiechowej. Prace konstrukcyjne, pod kierunkiem mgr inż. Wojciecha Frączeka rozpoczęto już w 2006 roku. Oficjalny start programu nastąpił w 2008 roku. Oblotu, na holu za Jakiem-12 dokonano 23 czerwca 2012 roku na lotnisku Warszawa Babice. Pilotem oblatywaczem był pilot doświadczalny I kl. mgr inż. Jerzy Kędzierski. Oblot motoszybowca z własnym napędem odbył się 20 grudnia 2012 roku na lotnisku w Mielcu. Oblatywaczem był tym razem pilot doświadczalny I kl. mgr inż. Bogusław Mrozek.

Opis motoszybowca
Motoszybowiec dwumiejscowy całolaminatowy, górnopłat z napędem na chowanym pantografie
Kadłub skorupowy z laminatu epoksydowo-szklanego. Kabina z miejscami obok siebie, limuzyna kabiny dwuczęściowa. Miejsce pilota jest umieszczone po lewej stronie, prawy fotel jest fotelem pasażera (operatora przyrządów naukowych) jednak jest także wyposażone też w drążek sterowy i pedały (przyrządy znajdują się przed lewym siedzeniem). Podwozie z kółkiem przednim, kołem głównym i kółkiem ogonowym (jednotorowe). Płaty mają na końcówkach kółka ułatwiające start.
Płaty jednodźwigarowe, prostokątne, końcówki skrzydeł zaokrąglone. Skrzydła wyposażono w lotki oraz płytowe hamulce aerodynamiczne znajdujące się na górnej powierzchni płatów. W płatach umieszczono 2 pakiety akumulatów (24 ogniwa litowo-polimerowe firmy Kokam, ważące po 25 kg każdy).
Napęd chowany w kadłubie stanowi silnik elektryczny na wysięgniku wraz z dwułopatowym śmigłem kompozytowym. Napęd pozwala na samodzielny start i ok. 20 minutowy lot.
Rys.: Roman Kiełpikowski

© Piotr Piechowski
since 2002

Wróć do spisu treści